Podjęcie pracy u innego pracodawcy w trakcie wypowiedzenia

Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy

Zgodnie z art. 36² Kodeksu pracy:

„W związku z wypowiedzeniem umowy o pracę pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wypowiedzenia. W okresie tego zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia”.

W piśmiennictwie przyjmuje się, że „zwolnienie pracownika z obowiązku wykonywania pracy nie oznacza zwolnienia go z pozostałych obowiązków składających się na stosunek pracy, czego następstwem są ograniczenia w dysponowaniu czasem wolnym w okresie tego zwolnienia. Pracownik może w tym okresie podejmować dowolne czynności, w tym zarobkowe, ale pod warunkiem że nie są one przeszkodą do niezwłocznego wykonania polecenia powrotu do wykonywania pracy” (tak K. Jaśkowski [w:] E. Maniewska, K. Jaśkowski, Kodeks pracy. Komentarz, wyd. XI, Warszawa 2019, art. 36²).

Podjęcie pracy w okresie wypowiedzenia

Zatem w świetle ww. stanowisk doktryny w okresie zwolnienia Pani z obowiązku świadczenia pracy ma Pani prawo podjęcia dowolnych czynności, w tym zarobkowych, ale pod warunkiem, że nie są one przeszkodą do niezwłocznego wykonania polecenia powrotu do wykonywania pracy, z zastrzeżeniem, że pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (art. 101¹ Kodeksu pracy).

Wezwanie do podjęcia pracy

W piśmiennictwie przyjmuje się:

„Po wprowadzeniu do Kodeksu pracy art. 36² trafne wydaje się zapatrywanie, że skorzystanie przez pracodawcę z możliwości zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy jest równoznaczne z wydaniem pracownikowi polecenia mieszczącego się w ramach uprawnień kierowniczych podmiotu zatrudniającego. Trudno byłoby przyjąć, że wydanie takiego polecenia ma charakter nieodwracalny. Tak jak zwalnia pracodawca jednostronnie od obowiązku świadczenia pracy, tak również jednostronnie może go wezwać do podjęcia pracy, do której pracownik się zobowiązał. Obowiązek podjęcia pracy jest konsekwencją zobowiązania pracownika do świadczenia pracy umówionej jako cechy definicyjnej stosunku pracy. Niepodjęcie pracy przez pracownika może być uzasadnione tylko wyjątkowo, jeśli pracodawca skorzysta ze swojego prawa do cofnięcia zwolnienia w sposób niezgodny z jego społeczno-gospodarczym przeznaczeniem lub zasadami współżycia społecznego. Na tym tle rodzi się pytanie, czy pracownik powinien zatem pozostawać „w gotowości” do świadczenia pracy, mimo zwolnienia z obowiązku, który na nim ciąży. Nie wydaje się, aby można tu dopatrywać się analogii z gotowością do wykonywania pracy, o jakiej stanowi się w art. 81 § 1 k.p. w związku z przestojem. W przypadku przestoju pracownik nie jest zwolniony z obowiązku świadczenia pracy, ale pracy tej nie świadczy ze względu na przeszkodę leżącą po stronie pracodawcy. Musi być jednak gotowy do spełnienia swojego obowiązku, czyli pozostawać w miejscu wskazanym przez pracodawcę i być w stanie psychofizycznym warunkującym podjęcie pracy. Jeśli natomiast pracodawca odstąpi od zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy, to jest to równoznaczne z tym, że obowiązek ten odżywa, nawet jeśli praca nie może być faktycznie wykonywana ze względu na stan psychofizyczny, w jakim znajduje się pracownik, czy inne okoliczności usprawiedliwiające jego nieobecność w pracy. Wydaje się, że w razie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy konieczne jest jedynie zachowanie więzi komunikacyjnej między stronami stosunku pracy, to bowiem jest warunkiem podjęcia pracy w razie wezwania pracownika do tego przez pracodawcę” (tak Z. Góral [w:] Kodeks pracy. Komentarz. Tom I. Art. 1–113, wyd. V, red. K. W. Baran, Warszawa 2020, art. 36²; analogicznie SN w wyroku z 13.03.2014 r., sygn. akt I PK 204/13).

Przyjmuje się też, że po wezwaniu pracownika do podjęcia pracy „od dnia podjęcia pracy pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia za pracę wykonaną (art. 80 zdanie pierwsze), a konsekwencją jej niepodjęcia – poza sankcjami zastosowanymi przez pracodawcę – jest nieuzyskanie prawa do wynagrodzenia” (K. Jaśkowski [w:] E. Maniewska, K. Jaśkowski, Kodeks pracy. Komentarz, wyd. XI, Warszawa 2019, art. 36²).

Zatem z powyższego wynika, że pracodawca może Pana jednostronnie wezwać do podjęcia pracy w okresie zwolnienia Pana z obowiązku świadczenia pracy.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼