Posądzenie nauczyciela o rozpowszechnianie prywatnych informacji

Opinia grafologa

W opisanej sytuacji nie da się inaczej udowodnić, że jest Pani niewinna, jak właśnie przez opinię grafologiczną.

Opinii grafologa proszę się nie obawiać, bo zanim wyda on opinię będzie musiał mieć pewność, że na anonimach jest Pani pismo. Opinia grafologa jest opinią zwykle bardzo konkretną. Grafolog bada kilka prób pisma i porównuje je bardzo dokładnie. Jeśli próbki są z jakiegoś względu niewystarczające do sporządzenia takiej opinii, grafolog nie będzie formułował kategorycznych wniosków.

Grafolog bada każdorazowo stopień nachylenia pisma, nacisk przy pisaniu, to bardzo skomplikowane badanie i naprawdę proszę się nie bać, w swojej karierze jeszcze nie zdarzyło mi się nigdy, aby grafolog stwierdził, że pismo jest tej samej osoby, w sytuacji gdy nie było.

Wielokrotnie miałam przypadki, w których na podstawie skradzionego dowodu na przykład brano kredyt i starano się podpisać identycznie jak osoba, której dowód skradziono, a pomimo tego i tak grafolog stwierdzał, że to pismo nie pochodzi od tej osoby.

Myślę, że powinna Pani podejść ochoczo do tej opinii, jeśli nie napisała Pani anonimów, bo nie widzę powodów, żeby jakiś grafolog miał być nieuczciwy i wydać niekorzystną dla Pani opinię. Może Pani wręcz zaproponować, że Pani udostępni inne próbki pisma niż tylko zapiski w dziennikach, względnie złoży przy grafologu próbkę pisma.

Niestety, ale poza tą opinią może Pani tylko stawianym Pani zarzutom zaprzeczać, ewentualnie starać się dowiedzieć, kto te anonimy wysyłał, z tym tylko że na pewno będzie to dość trudne.

Zobacz też: Nagrywanie nauczyciela przez uczniów

Zainicjowanie postępowania sądowego

Inną drogą byłoby jeszcze zainicjowanie postępowania sądowego przez Panią w stosunku do tych rodziców, ale w postępowaniu tym, aby udowodnić swoją niewinność i tak musiałaby Pani wnioskować o opinię biegłego grafologa na okoliczność, iż anonimy nie wyszły spod Pani ręki, a zarzuty rodziców tylko naruszają Pani dobre imię. Taki proces mógłby być związany z tzw. naruszeniem Pani dóbr osobistych. Wyjaśnię bardziej szczegółowo, że zgodnie z art. 23 Kodeksu cywilnego dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

W nauce prawa przyjmuje się, że cześć człowieka obejmuje dwa aspekty: dobre imię (cześć zewnętrzna) i godność (cześć wewnętrzna). Jak wyjaśnił szczegółowo Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 października 1971 r., II CR 455/71: „Cześć, dobre imię, dobra sława człowieka są pojęciami obejmującymi wszystkie dziedziny jego życia osobistego, zawodowego i społecznego. Naruszenie czci może więc nastąpić zarówno przez pomówienie o ujemne postępowanie w życiu osobistym i rodzinnym, jak i przez zarzucenie niewłaściwego postępowania w życiu zawodowym, naruszające dobre imię danej osoby i mogące narazić ją na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu lub innej działalności”. Naruszenie czci może nastąpić zarówno publicznie, jak i prywatnie, w wypowiedzi ustnej lub pisemnej albo przekazanej innym nośnikiem informacji, może nastąpić w wywiadzie, felietonie lub innej publikacji prasowej, książce, orzeczeniu sądowym, piśmie procesowym, wykładzie uniwersyteckim, liście, rozmowie, blogu albo komentarzu internetowym, motywach oceny na świadectwie szkolnym (wyrok SN z dnia 6 grudnia 1972 r., II CR 370/72, z glosą T. Bińczyckiej-Majewskiej, NP 1974, nr 10, s. 1389), opinii o pracowniku (świadectwie pracy) itd. (por. np. postanowienie SN z dnia 16 marca 2000 r., I PKN 673/99, OSNAPiUS 2001, nr 15, poz. 491, w którym uznano, że do naruszenia dóbr osobistych pracownika może dojść w toku lub w związku z postępowaniem dyscyplinarnym; wyrok SN z dnia 19 października 2000 r., III CKN 866/98, OSNC 2001, nr 4, poz. 61, z glosami A. Szpunara, OSP 2001, z. 5, poz. 72, M. Kolasińskiego, PS 2002, nr 2, s. 112, i M. Niedośpiała, Jurysta 2003, nr 3-4, s. 39, w którym sąd uznał, iż dobra osobiste naruszać może podana przez organ związku sportowego motywacja kary dyscyplinarnej).

Wydaje mi się jednak, że skoro taka opinia grafologa już powstaje, to nie ma sensu, aby Pani inicjowała postępowanie sądowe, bo prościej i taniej jest poczekać na wynik tej opinii, a potem domagać się od tych rodziców przeprosin.

Przeczytaj też: Jak nauczyciel może bronić się przed rodzicem

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼